تولید عناب بر پایه دانش بومی
7- عناب در اشعار و ادبیات فارسی :
در دانش بومی منطقه و ادبیات فارسی تعریف و تشبیه هایی درباره عناب و رنگ عناب به شعر آورده شده است که به ابیاتی در زیر اشاره می شود. (دهخدا،1334)
اگر نشـاندن خــون از خواص عنــاب است
چرا هوای لبت خون من به جوش آورد
هـر دانـــه عنــاب که از شــــــــاخه نمــایـد
رنگین و نکو چون لب یاقوت لبان است
چو چوب عنابم گــر چیــن گرفت روی هم
گـرفت اشکــم در دیــده گونــه عنـاب
به شرط بی بی شمس و به شرب بابا خمس
به مصطکی و به بــادام و پسته و عنـاب
حاجت به جو آبست و جــوم نیست و لیـکن
دل هست بنفشه صفت واشک چوعناب
بپرسیـــــد سیـــــن دخــت مهـــــــراب را
زخــــوشاب بگشـــــا وعنـــــــــاب را
بده عناب چون سازی کمند زلف چین بر چین
مرا عناب وار از روی خون آلوده چین خیزد
گهــــی بـــر شـــــــــکر از بــــــادام زدآب
گهــــی خـاییـــد فنـــدق را بـه عنــــاب
لــــب لعـــل عنـــــــاب شــکرشـــــــــکن
زده بـوســـــه بـــر فنـــدق بـــی دهـــن
مریضـــــی کـــه از عشــــق تـب مــی کند
علاجــــــش دوعنــــــاب لـب مـی کند
چو بـــــر زد دل آویــز چنــگی بــه چنگ
چنیــــــن قــولی از قنــــد عنـــاب رنـگ
به خون عـــزیزان فــــــرو بـــرده چنــگ
ســــر انگشتــها کــرده عنــــاب رنــــگ
زان مــی عنـــابــــگون در قــدح آبــگون
ســـاقی مهـــتابــگون تـــرکی حــورانـژاد
دگـــر سبـــزی نـــرویـد بــــرلب جــوی
کـــه آب چشمـــــها عنـــاب گــــون است