تولید عناب بر پایه دانش بومی
اگر زمین آماده باشد نهالها بلافاصله در کیسه کتانی مرطوب قرار گرفته و به محل انتقال می یابد و در غیر این صورت در همان نقطه زیر خاک شده تا در زمان مناسب به محل کاشت انتقال یابند، در اعتقاد محلی می گویند: عناب بدگیر است ، چون عناب چوب سفت دارد و ریشه زایی آن پایین است پس باید در کندن و انتقال آن احتیاط کرد. فصل مناسب کاشت از 15 اسفند تا 15 فروردین می باشد و در اصطلاح محلی باید عناب مستی کند یعنی جوانه ها متورم شده ولی باز نشود و رنگ پوست که در زمستان خاکستری روشن شده، تقریباً ، قرمزروشن گردد. هر وقت که پاجوش به محل چاله ها برای کاشت انتقال یافت دو نفر حضور می یابند که یکی نهالها را تا طوقه نگه می دارد و دیگری خاک ریزی در چاله را انجام می دهد . بعد از اتمام کاشت نهال مقداری خاک فشرده می شود تا هوای اطراف ریشه خارج شده و ریشه ها به خاک بچسبند. عناب هر چه طوقه آن آزاد باشد که در آب و رطوبت قرار نگیرد، بهتر تثبیت شده و رشد می کند . رشد عناب به گونه ای است که اگر نم و رطوبت از طریق خاک به آن برسد بهتر از زمانی رشد می کند که ریشه ها در آب غوطه ور باشد .
10- داشت عناب :
10-1- هرس :
هرس ریشه انجام نمی شود ولی شاخه های اضافی تا حد 3 عدد در هر نهال در مناطق بادخیز و دو تا شاخه در مناطق غیر بادخیز حفظ می شود در سالهای بعد نیز شاخه های اضافی حذف می گردد تا درخت بادخور داشته باشد.درخت عناب از8 تا 10فروردین در مناطق گرم و 20 فروردین در مناطق سردتر جوانه می زند و حدود یک ماه بعد از آن گل ظاهر می شود . در هنگام ظهور گل معمولاً آب داده نمی شود تا گلها نریزند، استفاده از کندو رایج نمی باشد ولی باغدارانی که از کندوی زنبور عسل استفاده کرده اند، رضایتمندی خود را از افزایش عملکرد میوه اعلام داشته اند .گلدهی در عناب سه دفعه در مناطق با آب کافی و با فواصل یکماه صورت می پذیرد. از نظر تقویمی جوانه دهی عناب برابر با شروع خواب زعفران است.درخت عناب از8 تا 10 فروردین در مناطق گرم و 20 فروردین در مناطق سردتر جوانه می زند و حدود یک ماه بعد از آن گل ظاهر می شود . عناب گل سوم را مهرگون می نامند که از نظر طعم لذیذ و خوشمزه می باشد ولی به دلیل کوتاهی دوره رشد آن ،کوچک می ماند .زیر و رو کردن خاک یکی از اقدامات اصلی عناب کاران منطقه در زمان داشت می باشد که هر سال معمولاً در یک مرحله و در برخی نقاط در دو مرحله بهاره و پاییزه به عمق 30 سانتیمتر در محدوده سایه انداز درخت انجام می شود. این عمل باعث از بین رفتن علفهای هرز، تهویه بیشتر و بهتر خاک و افزایش سرعت نفوذ آب در خاک، مخلوط شدن کود با خاک و کنترل آفات از جمله مگس عناب می شود.باغداران معتقد هستند اگر درختان را در موقع سر گل آبیاری کنند تعداد کثیری از شکوفه ها خواهد ریخت . این پدیده را می توان چنین توجیه کرد : معلوم شده است اگر میزان رطوبت خاک از 80% ظرفیت تجاوز کند و یا از 20% کمتر شود ، باید منتظر ریزش گلها بود. مناسبترین میزان رطوبت در این مرحله حدود 50% یا ظرفیت زراعی هر خاک است . چون آبیاری در این مرحله میزان رطوبت را از 80% بالاتر می برد ، در نتیجه ریزش تشدید می شود (به علت کمی اکسیژن در محیط ریشه ).این پدیده اگر میزان رطوبت از 20% هم کمتر بشود نیز ظاهر خواهد شد(کمی رطوبت). میزان سولفیدها ، بوتیریکها ، متان ، متیل و آلدئیدها تحت شرایط کمبود اکسیژن در خاک بالا می رود. کمبود اکسیژن و زیادی گاز کربنیک و متان و متیل باعث ایجاد هورمون آبسزیک اسید در گیاه می گردد و زیادی این هورمون باعث ریزش برگها و گلها می گردد (خواجه پور،1376).