پاسخ به سوال 2

چرا در حد فاصل سالهاي 1293 تا 1305 قمري اسناد زیادی مبني بر حاكميت شرع آخوند ديده نمي شود ولي در حد فاصل سالهاي 1308،1310، 1313 تا 1327  قمري يك چنين اسنادي موجود مي باشد ؟

پاسخ :

1- شايد اسناد بیشتری موجود بوده ولي به دلايلي مفقود يا پيدا نشده است.

2- شاید گذشت زمان سبب نابودی اسناد صریح موجود شده است.

3- در یک استفتاء از آخوند به تاریخ 1296 قمری ایشان به شخص سوال کننده که احتمالا از امناء شرع در آن زمان بوده ولی مشخصاتی از او در سند نیست، ذکر می کند که معنی نداردکه به موازین شرعیه عاجز باشید از ردع و منع متمردین از شریعه غراء با تایید از کارگزاران دیوان اعلاء،که این جمله نشان از وجود آخوند در راس حاکمیت شرع داشته چرا که به صراحت قید می کند نیازی به ارجاع این مسئله به کارگزاران دیوان اعلاء نبوده است و آن شخص سوال کننده را ملامت می کند.

4- در يك سند موجود به تاريخ 1297 قمري كاملا واضح و روشن است كه در اين تاريخ ايشان به عنوان حاكميت شرع مطرح بوده چرا كه به امیر علم خان سوم حکم حکومتی می دهد که به حساب سال نویتان از بابت قاین وخوسف وسیستان،رسیدگی کرده و اسناد خودتان را به کارگذاران سرکاری بسپارید که خط فسخ و بطلان برکشند و کتابچه اسنادتان  را به جهت سند داری پیش خود حفظ نمایید.

5- مورد بعد اين است كه در حد فاصل سالهاي 1293 تا 1305 قمري به دليل نبود فقيه يا مجتهد همطراز و يا تاثيرگذار در قهستان و همچنين انتقال اجباري يا ناخواسته حاكميت شرع به آخوند بعد از فوت استادش سيد ابوطالب  نيازي به صدور يك چنين حكمي از سوي  میرزای شیرازی يا مرجعي ديگر ديده نمي شده است.

6- دیگر اين كه از سال 1305 تا زمان فوت آخوند در سال 1327 قمري علما و مجتهدين فراواني در قهستان ظاهرمي شوند (مانند شيخ محمد باقر آيتي بيرجند يا گازاري و شيخ محمد هادي مجتهد يا هادوي) كه به منظور جلوگيري از سردرگمي مردم براي حل و فصل مسائل شرعي نياز به ابلاغيه از سوي يكي از مراجع آن زمان لازم به نظرمي رسيد. لذا بعد فوت آيت الله میرزای شیرازی چون صدور اينگونه احكام برعهده آيت الله صدر به عنوان مرجع واحده بوده است،دراين رابطه ابلاغيه اي صادر و ارسال گرديده است .