دلیل قائلین به جواز اعاده معدوم، یکی قاعده امکان است

دلیل قائلین به جواز اعاده معدوم، یکی قاعده امکان است.

زیرا که هر چیز دلیل بر امتناع آن نباشد، کلاً باید در بقعه امکانش گذاشت. جواب این است که مراد به این امکان نه امکانی است که یکی از اقسام ثلاثه مفهوم است، بلکه این امکان به معنی احتمال است.

دوّم این است که اگر ممتنع باشد اعاده معدوم، پس یا امتناع به جهت ماهیت معدوم و لازم آن است، پس باید اوّلاً موجود نشود و حال آنکه موجود شده؛ پس معلوم است به جهت ماهیت و لازم آن نیست. یا امتناع به جهت امری است عارض، مفارق از ماهیت، پس آن زایل می­شود؛ پس امتناع باید زایل شود، زیرا که سبب آن زایل شد.

جواب این است که امتناع اعاده بعد از عدم به جهت عدم سبب است. چه، اگر سبب، سبب اوّل باشد پس فرض عدم مسبّب که اعاده متفرّع بر آن است محال است. اگر سبب دیگر باشد پس معاد عین متبداء نخواهد بود. این اعاده معدوم من جمیع الجهات نخواهد بود. از این جواب که به خاطر فاتر این بنده ذلیل گشته، و در جائی به نظر نرسیده، معلوم شد که اصل اعدام مطلق، چنان­چه حقیقت معدوم شود بعد از آنکه موجود شد ممتنع و محال است. چند سطری قبل هم اشاره شد که سبب و علّت حقیقی و علّت­العلل هرگز معدوم نخواهد شد تا مسبّب معدوم شود، و در معاد اعاده شود بلکه اجزاء آن متفرّق و مضمحل می­شود.