اسنادی محکم درباره حاکمیت شرع جناب آخونددر پایان این بحت اگر بخواهیم نتیجه ای از مطالب فوق درباره شخصیت آخوند ارائه نماییم ،شخصی که توانایی تصدی امور حسبیه را دارد می بایست دارای شرایط ذیل باشد: 1- فقیهی که جامع شرایط تقلید باشد(با اين توضيح يعني اگر اين شخصيت در حوزه هاي علميه مطرح آن زمان مثل نجف تدريس مي كرد ، يكي از مراجع زمان خودش مي شد). 2- در دوران غیبت امام علیه السلام از جمله اختیارات فقیه خواهد بود. 3- چنین شخصی، همانا فقیه عادل مورد اعتماد مراجع است. 4- مهمترین اموری است که شارع حکیم به مهمل ماندن آن قطعا راضی نیست. 5- این مسؤولیت بزرگ را که از ولایت و حکومت سرچشمه می گیرد، گاهی خود امام و حاکم به عهده می گیرد و گاه به نیابت از طرف او انجام می گیرد. 2- در رابطه با حکم آیت ا.. صدر به آخوند ، تاریخ نامه مشخص نیست ولی با در نظر گرفتن این مطلب که ابلاغ احکام شرعی و تعیین حکام شرع توسط حضرت آیت ا.. میرزای شیرازی تا زمان ارتحالش صورت می گرفته است پس این نامه باید در حد فاصل سالهای 1313 تا 1327 قمری نوشته شده باشد(یعنی دقیقا حد فاصل زمان ارتحال میرزای شیرازی تا زمان فوت خود آخوند). 3- از آنجایی که نامه بعدی آیت ا.. صدر به آخوند دارای تاریخ 1322 قمری بوده و در آن قید شده کما فی السابق به امورات حسبیه بپرداز و همچنین در سندی که به خط خود آخوند در سال 1317 قمري تحریر شده ،كاملا واضح و روشن است که ايشان همچنان به عنوان حاكميت شرع مطرح بوده چرا كه خودشان در نامه متذكر مي گردند كه همان مظالم رسيدگي به مسائل و محاسبات شرعيه بنده را كافي است و ديگر نمي توانم این مظلمه (مراد قضاوت است) را نيز به عهده گيرم؛پس تاریخ ابلاغ این سند را می توان به زمانی قبل از تاریخ 1317 قمری یعنی حد فاصل سالهای 1313 تا 1314 یا 1314 تا 1315 و یا 1315 تا 1316 قمری نسبت داد. نکته اینجاست که این ابلاغیه با توجه به موضوع فوق زمانی صورت می گیرد که دو مجتهد بزرگ قهستان،یکی آیت ا .. محمد هادی مجتهدکه خود شاگرد آیت ا.. صدر بوده و دیگری آیت ا.. محمد باقر آیتی بیرجندی که اجازه نقل حدیث از آیت ا.. صدر را داشته در این منطقه حضور داشته اند. 3-در این حکم آخوند با عناوین علام فهام و عمده العلماء و تایید شده از جانب خدا خطاب می شود؛ حال اگر اعتقاد داشته باشیم که در گفتار مراجع (نعوذ بالله) جای تملق و تعارفات بی اساس وجود ندارد و با توجه به مقام علمی و معنوی آیت ا.. صدر و اینکه در گذشته آن هم در سطح مراجع به سادگی کسی را ملقب نمی کرده اند (سعید زاده،1369.ص 74 ) به اهمیت درجه علمی و معنوی این شخصیت بزرگوار بیش از پیش پی می بریم چرا که همانطور که قبلا نیز ذکر شد،دو مجتهد بزرگ قهستان، یکی آیت ا .. محمد هادی مجتهد و دیگری آیت ا.. محمد باقر آیتی بیرجندی در این منطقه حضور داشته اند . 4-از متن نامه بر می آید که آخوند از سوی آیت ا .. صدر اختیار تام داشته تا برای رسیدگی به امورات حسبیه دخالت کرده و نیز به هر کسی که صلاح می داند تفویض اختیار کند؛آیا یک چنین اختیاراتی به خاطر تسلط معنوی و علمی آخوند بر سایر هم عصران ایشان نمی توانسته باشد؟ 5- از متن نامه بر می آید که ایشان حداقل دو سال عهده دار این وظیفه مهم در آن تاریخ بوده اند؛چرا که با تفکری در تیتر نامه متوجه می شویم که ایشان زمان ابلاغ این حکم ،حاکم شرع بوده و بر اساس این حکم موظف به رسیدگی به امورات حسبیه حداقل تا یکسال بعد شده اند. 6- اين شخصيت از نظر درجه علمی و معنوی آنقدر مشهور بوده كه آيت ا.. صدر او را فقط با نام هردنگي و نه هردنگي قايني يا خوسفي خطاب مي كند. |
 |
 |
|