[1] سید اسماعیل صدر در سال ۱۲۵۸ در اصفهان به دنیا آمد. پدرش صدرالدین موسوی عاملی از علمای معروف اصفهان و مادرش دختر جعفر کاشف‌الغطا بود. وی از همان كودكی شروع به تحصیل كرد و صرف، نحو، بیان، منطق و مقداری از فقه و اصول فقه را از برادرش آموخت. پس از فوت او، در درس شیخ محمدباقر فرزند شیخ محمدتقی اصفهانی (نویسندهٔ كتاب هدایة المسترشدین) شركت كرد. در سال ۱۲۸۱ به نجف مهاجرت كرد و در درس شیخ راضی بن شیخ محمد، شیخ مهدی آل كاشف الغطاء و میرزا محمدحسن شیرازی حاضر شد. وی چندی بعد به سامرا رفت و در كلاس درس میرزا محمدحسن شیرازی شركت كرد. دو سال بعد به سبب موقعیت علمی مناسبی كه در كربلا فراهم آمده بود، به حوزه علمیه كربلا رفت و ‌به تدریس مشغول شد. ميرزا حسين نايينى، سيد شرف الدين عاملى و سيد حسين فشاركى از جمله شاگردان اويند. فتواى مشهور سيد اسماعيل صدر درخصوص تاييد حركت هاى استقلال طلبانه و رد سلطه ى بيگانگان، از عشق او به جهان اسلام حكايت دارد و با اين همه، ساده زيستى، دورى از تعارفات و تشريفات، رسانيدن وجوه شرعى به مستحقان و تحمل شرايط دشوار زمانه، از خصوصيات و صفات برجسته ى اين عالم ربانى است. پس از درگذشت میرزای شیرازی در سال ۱۳۱۲، مرجعیت و زعامت دینی به سید اسماعیل انتقال یافت. سر انجام اين فقيه بزرگوار در سامرا چشم از جهان فرو بست و در حرم امام موسى كاظم(عليه السلام)مدفون گشت(سایت ویکی پدیا و شهر دانایی).

[2]  وی نایب حکومت در منطقه و بعدها به عنوان تحویلدار سیستان در حکومت محلی مطرح و خانواده مشهور سپهری منتسب به اوست.